Bulgaars plastic is zo gek nog niet

25 aug Bulgaars plastic is zo gek nog niet

[2012] Wie op reis gaat naar Bulgarije zal op biergebied niet verwend worden. Ten eerste is het een typisch wijnland. Volgens overlevering waren de wijnen uit Melnik, in het uiterste zuidwesten van het land, de lievelingswijn van de Engelse staatsman Winston Churchill. Ieder jaar liet hij een vat overkomen. En Melnik is dan nog maar het kleinste wijngebied van de Balkanstaat. Ten tweede heeft  de biercultuur in Oost Europa tijdens het bestaan van de socialistische heilstaat flinke klappen opgelopen. Klappen waardoor er in die landen een vrij dor bierlandschap is ontstaan, waar nog maar weinig nieuwe spannende ontwikkelingen te ontdekken zijn. Na ‘de Wende’ hebben grote internationale concerns de bestaande brouwerijen opgekocht en gemoderniseerd. De kwaliteit van het bier is met sprongen vooruit gegaan, maar de rijkdom aan smaken is uitermate beperkt. Er bestaan vrijwel alleen maar varianten op vlak, niet bijster spannend lager. Uitzondering is Tsjechië, de bakermat van het pils. Dat land heeft zo’n sterke biercultuur, die heb je niet zomaar weggemoffeld. Nog steeds drinken Tsjechen van alle Europeanen het meeste bier: per hoofd van de bevolking zo’n honderdvijftig liter, twee keer zoveel als wij in Nederland.

In Bulgarije blijft de keuze beperkt tot bieren van de grote brouwerijen der aarde. Je kunt kiezen uit nationale merken als Zagorka of Kamenitza, regionale merken als Pirinsko of Varna en natuurlijk de internationale premiummerken Heineken, Carlsberg of Stella. De horeca verkoopt deze bieren gewoonlijk per halve literfles en incidenteel van tap. In de supermarkt is een voor ons onbekend fenomeen zichtbaar. Naast glazen flessen en blikken van een halve lieter worden de nationale biermerken ook in grote plastic flessen aangeboden. Per merk heb je vaak de keuze tussen een fles van een of twee liter. Zagorka zit daar met anderhalve liter iets onder, een goedkoop stuntmerk als Astika gaat in flessen van 2,5 liter over de toonbank.

Verschrikkelijk dacht ik. Maar het verbazende is, het ziet er nog niet eens zo aftands en verlopen uit. Sterker nog, eigenlijk hebben de mooi gevormde plastic flessen gewoon een goede bieruitstraling. De lelijke schroefdop wordt door een halsetiket aan het zicht onttrokken. De flessen lenen zich bij uitstek om samen met vrienden te delen en dat bindende is bij typisch iets voor bier. Was het gezegde niet: “een wijnliefhebber spreekt tot zijn wijnglas, een bierliefhebber tot zijn vrienden?”. Bovendien, die plastic fles is lekker licht en kan niet breken. Natuurlijk is bier in plastic minder goed houdbaar dan in glas of blik. Het is en blijft een natuurlijk product. Binnen tien weken moet het bier wel geconsumeerd zijn. Maar in de moderne samenleving is dat probleem opgelost. De logistieke lijnen zijn kort genoeg en het bier vliegt de winkels uit.

Bier in een plastic twee liter fles. Het leek me een gruwel om bier te moeten kopen als de eerste de beste cola. Toch valt dat erg mee. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat die trend ook in Nederland voet aan de grond krijgt. De kleine halve liter PET flessen die Dommelsch een paar jaar geleden op de schappen had staan waren hun tijd in ieder geval te ver vooruit – die zijn geruisloos van het schap verdwenen. De nieuwe alternatieven zien er stukken beter uit, fraaier van vorm, en de foeilelijke draaidop zit listig verpakt achter papier.