Symrise

24 apr Symrise

[2018] In veel James Bondfilms komt een duister consortium voor, met een sinistere naam, dat alles wat mooi is in deze wereld ten gronde wil richten. Vaak begint het nog met goede intenties, maar ergens in het verhaal ontspoort het, met vreselijke gevolgen. Ik moest eraan denken toen ik onlangs een presentatie hoorde van het bedrijf Symrise.

Symrise is een organisatie die geur en smaakstoffen aan planten en vruchten onttrekt en deze als extract verkoopt. Op zich een heel natuurlijk proces, het zetten van een kopje koffie en thee is niet veel anders. Symrise gaat vervolgens nog een stapje verder door de smaakstoffen voorafgaand aan verkoop te concentreren. De meeste voor de hand liggende toepassing van de extracten van Symrise is voor de productie van Radlers en shandies. De overdreven smaak van citroen en sinaasappel (of groene thee, argg) komt niet van nature in bier voor. De brouwer hoeft zijn bier alleen maar met water aan te lengen, druppeltje Symrise erbij en klaar is kees. Tot nu toe niets geks aan de hand, je weet dat Radler een gefabriceerde biervorm is.

Het werd pas ongemakkelijk toen bleek dat Symrise ook reststromen van brouwerijen op deze manier concentreert. De extracten die zo vrij komen kan een brouwer gebruiken om het bier meer smaak en mondgevoel te geven, zonder dat hij meer mout gebruikt. Sterker nog, hij kan gebruik maken van goedkopere grondstoffen. Het mooiste is, het hoeft niet op het etiket vermeld te worden, want alles is puur natuurlijk. Er bestaat zelfs een extract dat je het mondgevoel geeft alsof er extra koolzuur in het bier zit. Ideaal als je bier in plastic flessen wilt verpakken.

Symrise heeft ook z’n oog op hop laten vallen. Van allerlei hopsoorten wordt het geconcentreerde extract getrokken. Je hoeft de hop dan niet meer bij het koken toe te voegen, het kan gewoon in de helderbiertank, vlak voor het bottelen. ‘Stel je voor, met een simpele additie kun je van je pils een IPA maken’, juichte de presentator triomfantelijk. En je hoeft niet op het etiket te zetten dat je aromastoffen gebruikt. De vermelding hopextract is voldoende. De consument maakt het niet uit in zijn visie, die is alleen op zoek naar beleving.

Het doet me denken aan de Duitse brouwerij die alleen maar gekleurde moutextracten brouwt, zodat brouwers de kleur van hun bier kunnen aanpassen zonder het Reinheitsgebot geweld aan te doen. Het moutextract is immers gebrouwen. Met een paar druppeltjes donker moutextract is je pils ineens amber geworden. Wat hopextract erbij en je hebt een American Red Ale. Bierbeleving uit een reageerbuisje, dat kan de bedoeling toch niet zijn? Het ambacht is zo wel heel ver achter de horizon verdwenen.

Over één argument van Symrise moest ik wat langer denken. Door gebruik te maken van extracten, zeker als deze afkomstig zijn van reststromen, kan het grondstoffengebruik drastisch worden teruggebracht. Dat zet minder druk op de landbouwketen en is uiteindelijk beter voor het milieu. Toch ben ik niet bereid om om die reden over te stappen naar zo’n geconstrueerd biertje. Ik blijf ambachtelijk bier drinken, dan maar een glas minder.