16 aug Braziliaans Oktoberfest
[2016] Het Oktoberfest van München heeft veel mensen geïnspireerd om een soortgelijk partijtje te organiseren. Meestal met beperkt succes: het feest wordt een zuippartij zonder ziel, dat alleen maar meer doet verlangen naar het origineel. Zo niet in Brazilië. In Blumenau vindt jaarlijks het grootste Oktoberfest plaats buiten München. Het is zelfs het grootste feest van heel Brazilië, op het Carnival van Rio na.
De stad Blumenau ligt in het zuiden van het land, waar in de loop van de negentiende eeuw veel arme immigranten naar toe trokken. Diep in de bergen bleef de Duitse (bier)cultuur lang bewaard. Toen in de jaren tachtig Blumenau werd getroffen door een verwoestende overstroming, besloot het stadsbestuur na de herbouw dat de inwoners toe waren aan een groot feest. Het Oktoberfest was geboren. Zeventien dagen lang komen tienduizenden mensen samen om bier te drinken. Heel de stad staat in het teken van het feest. Overal hangen Duitse vlaggen, de straten stromen over van bierdrinkende mensen. Veel mannen dragen een (stoffen) Lederhosen, de vrouwen lopen rond in een fliebelig Dirndl jurkje. De lichaamsbouw van de gemiddelde Braziliaanse vrouw niet zodanig dat de Dirndl volledig eer aangedaan wordt. De rondingen zitten ergens anders. Een rode of groene hoed met veren en speldjes en hoog opgetrokken witte kousen maken de kleding af voor de mannen. De vrouwen dragen een diadeem met plastic bloemetjes. Wie in klederdracht komt, mag gratis het feestterrein op – dat schept sfeer.
Het is een bont gezelschap: van blond tot diepdonker, groot en klein en alles er tussenin. Mannen, vrouwen, kinderen, jong en oud, iedereen stroomt samen om feest te vieren. Brazilië is een vanzelfsprekende smeltkroes van culturen waarin iedereen zich thuis voelt. En klederdracht of niet, vrijwel iedereen heeft een sjerp diagonaal over de borst waaraan een metalen bierkroes bungelt.
Muziek speelt een grote rol. Op vier podia treden bands op met een repertoire van Duitse volksmuziek met sambaflair. Trombones en trekzakken begeleiden de zangers. Ik zag zelfs een oude man een bezem gebruiken voor het basritme, zoals ook vroeger op de immigrantenboten gebruikelijk was. Andere instrumenten hadden ze niet. Popsongs worden zonder problemen in een stevig hoempa arrangement gezet. Op de vloer voor het podium dansen de bezoekers zich de blaren op de voeten. Regelmatig vormt zich een spontane Polonaise. Ook ein Prosit komt vanzelfsprekend geregeld voorbij. Men telt hier een tel verder door dan in München. “Eins, zwei, drei, zoiffe”, waarna niemand op het idee komt om een slok te nemen, in tegenstelling tot Duitsland. De term ‘zoiffe’ is z’n betekenis verloren.
Er wordt desondanks meer dan genoeg gedronken – alleen niet op commando. Dit is Brazilië, niet Duitsland. Het drinkgelag loopt het zelden echt uit de hand. Een gezonde mix van mannen en vrouwen houdt ongewenste excessen tegen. Ook de aanwezigheid van militaire politie, met kogelwerend vest, pistool en wapenstok, helpt. Om het allemaal niet te serieus te maken dragen ze dan wel zo’n mallig Duits punthoedje met grote veer. Brazilië is een land vol tegenstellingen die hier op een voor ons onbegrijpelijke manier uitstekend samengaan.
De inwendige mens wordt verzorgd met stevige kost: zuurkool, worsten en hamburgers. Mijn favoriet is de gevulde en gepofte aardappel. Een aardappel met het formaat van een watermeloen wordt warm opgediend, overgoten met kaassaus en spek. Genoeg calorieën om zeventien dagen vooruit te kunnen.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.