Europa

07 jun Europa

[2016] Nog een paar dagen en het Europees Kampioenschap trapt af. Een kampioenschap waar de voorzitter van de Europese Unie (nog een maandje lang Nederland) niet eens vertegenwoordigd is. Als sportkijker ben ik teleurgesteld, maar als bierliefhebber opgelucht. Deze zomer blijven we verstoken van al die oranje prullaria die de grote pilsbrouwers de afgelopen jaren over ons uitstortten: hoedjes, hempjes, toeters, hoedjes die toeters worden, toeters die hoedjes worden. Horendol wordt je ervan. Alles van bedenkelijke kwaliteit die niet in verhouding staat tot de kwaliteit die men het eigen bier toedicht. Welbeschouwd is er maar één stunt die tot de verbeelding blijft spreken: de jurkjes van Bavaria. En dan bedoel ik de eerste versie, want de tweede was niet meer dan een slap aftreksel als van een al gebruikt theezakje. Okay, en die Löwenhose met een oranje staart, die was ook wel grappig. Verzonnen door dezelfde brouwerij overigens.

Voor de voetbalsfeer moeten we de grens over, naar het oosten, het zuiden, het westen. Het mooie vind ik dat die sfeer in alle landen anders is en volstrekt eigen. Op het veld en er omheen. Die diversiteit maakt Europa zo uniek. Hetzelfde geldt voor de sfeer waarin we bier drinken, en dan bedoel ik niet bier tijdens het voetbal.

Het mooie is dat net als met voetbal ieder land zijn eigen biersfeer heeft. Groot Brittanië hinkt op twee benen. Aan de ene kant de hang naar het verleden van real ale, waar overigens ook prachtige nieuwe voorbeelden van bestaan, aan de andere kant brouwers die zich laten inspireren door de taalgenoten aan de andere kant van de oceaan. Denemarken trekt een eigen pad met veel aandacht voor bieren met producten van eigen bodem. Ze bouwen aan een new Nordic bierstijl. De Belgen hebben een prachtige biercultuur, maar krabben zich achter de oren omdat ze links en rechts ingehaald worden. Ze zijn niet de enige meer met een grote diversiteit. De Duitsers blijven ijzerenheinig traditioneel. Ze zetten nu pas de eerste stapjes op het gebied van craftkultur, maar dan het liefst binnen de grenzen van het Reinheitsgebot. Polen ontdekt dat het met Baltic Porters een eigen biersoort heeft die er om smeekt om opnieuw ontgonnen te worden. In Tsjechië blijft pils dominant, maar dan wel in veel verschillende vormen. Italië is een feest van smaak, waarbij men intussen ook bier aan tafel uitgenodigd heeft. Met gratie en elegantie worden daar de meest bijzondere bieren gemaakt. De Scandinavische bierlanden maken met hun accijnzen bier zo duur, dat het niet meer loont om slecht bier te drinken. Nederlandse brouwers staan te boek als gedurfd, eigenzinnig en creatief. Maar ook in Spanje en zelfs het traditionele wijnland Frankrijk ontkiemt een mooie biercultuur. Ik hoop dat ieder land daarbij wel zijn eigenheid houdt. Dat we niet afzakken naar een niveau Champions League afdalen waar iedere met grof geld gefinancierde voetbalclub inwisselbaar is voor een andere. Nee, dan liever het Europees Kampioenschap. Ieder z’n eigenheid maar wel samen het café in.