Amstel Gold

24 jul Amstel Gold

[2010] In de stemming gebracht door drie weken lang Radio Tour de France, besloot ik deze week de Amstel Goldrace Xperience te bezoeken. Een aangeklede kroeg aan de voet van de Cauberg, één van de beroemdste wielerbergen van Nederland. Binnen is het onmiskenbaar wielrennen en onmiskenbaar Amstel. Centraal staat een strakke bar, waarop de logo’s van de Amstel Goldrace niet te missen zijn. Een bar bovendien waar je een heel wielerpeleton rondom kwijt kan. Dat is er deze dag niet, ze fietse in Frankrijk. Er hangt geen geur van opgedroogd zweet, wel de chloorlucht van een zwembad. Dat is ook niet zo gek, want de Xperience maakt deel uit van het zwembad en sportcomplex de Polfermolen. Maar de NK Zwemmen experience, dat bekt niet zo lekker, nog afgezien van het feit dat er volgens mij geen biermerk is dat een groot zwemevenement sponsort. Zou bier en water niet samen gaan?

Bier, dat is toch meer de drank voor sporten als voetbal, rugby en wielrennen. Teamsporten eigenlijk, waarbij wielrennen dan een grensgevalletje is. Zou de TV aan de muur daarom een oefenwedstrijd tussen Chelsea en Porto laten zien, in plaats van de nabeschouwing van de laatste etappe van de Tour de France?

De relatie tussen Amstel en de wielerkoers gaat terug tot 1966 leer ik. In dat jaar werd de eerste Amstel Gold Race verreden, gewonnen door de Fransman Sabriski Aan de wanden herinneringen aan de groten van het wielrennen uit het heden en verleden. Op de eregalerij van winnaars prijken foto’s van iconen als Bernard Hinault, Eddie Merckx en Jan Raas. Ook Frank Schleck wist een paar jaar geleden Limburgs schoonste te winnen. Er staat een soort van hometrainer waarop je een stukje van de koers kan napeddelen. Hij staat er wat verlaten bij. Spinnen is iets wat beter past bij de sportschool, verderop in het gebouw. Toch vind ik het een mooi idee, zo’n thema café. Het is onderscheidend van de grijze middelmaat in de horeca. Je kunt vanuit de Xperience je eigen Amstel Gold Race fietsen, eventueel begeleid door een ex-prof.

De placemat onder het eten laat een oude zwart-wit foto zien van de Amstel Wielerploeg. Mannen met afgezakte witte sokken en een soort pilotenbrilletje op het hoofd leunen tegen hun fietsen. In zwierige letters staat Amstel Bieren op hun buik geschreven. Aan het stuur hangen twee bidons, naar ik aanneem gevuld met een andere drank. Dankzij de steun van de brouwerij kon de Amstel Wielerploeg uitgroeien tot de kraamkamer van Nederlands wielertalent. Maar bierreclame maken op een buik van een sporter, dat mag tegenwoordig niet meer. En doen we het in Nederland tegenwoordig met de ploeg van de Rabobank.

Natuurlijk moet ik in een omgeving als deze een Amstel Gold proeven. Je komst het bier verder nauwelijks meer tegen. Na het oplossen van een kleine spraakverwarring tussen Amstel Cold en Amstel Gold komt er een flesje met een goudkleurig etiket op tafel, met bijpassend glas. Amstel Gold is een redelijk zwaar bier, met 7% alcohol, een beetje zoetig met kruidige, niet te nadrukkelijke bitterheid. Geen bier voor sporters, want het stijgt naar je hoofd en zakt in je benen.