Brouwer in een wijnland

14 mei Brouwer in een wijnland

[2008] Eduardo Maccari is brouwer in Argentinië, een land zonder biercultuur. Als een Argentijn zijn dorst al lest met bier, is dat met een waterig pilsener. Speciale bieren bestaan niet. Of toch? Er zijn een paar kleine brouwers die met passie en doorzettingsvermogen het hoofd boven water weten te houden.

Als een Asterix vecht Eduardo tegen de Romeinen van de wereldmerken. Hij begon 25 jaar geleden met het brouwen van bier als hobby. Sinds een jaar of tien heeft hij het echt serieus aangepakt. Zo serieus, dat bier nu het hoofdinkomen van zijn familie vormt. Brouwerij Jérome, zo noemt hij zijn onderneming, brouwde in 2007 veertigduizend liter bier. Voor 2008 moet de afzet verdubbelen. In de brouwerij is het een kabaal van het timmeren en slijpen om de uitbreiding mogelijk te maken. Nieuwe gistingstanks zijn al geïnstalleerd.

Argentijnen staan in de buurlanden bekend als een trots volk, soms tegen het arrogante aan. Trots op zijn argentijnsheid is Eduardo zeker. Hij wil geen internationale biertypes imiteren, maar een eigen bierstijl ontwikkelen. Daarom gebruikt hij alleen Argentijnse ingrediënten. Mout uit de provincie van Buenos Aires, water van de gletschers in de Andes en hop uit Patagonia in het zuiden van het land. Bewust noemt hij zijn Negra geen ‘stout’ omdat het in zijn visie om een eigen Argentijnse bierstijl gaat. Vergelijking met Brits stout zou alleen maar tot verwarring kunnen leiden. Jérome verkoopt ongeveer 70% van de productie naar de Verenigde Staten, de rest is om de biercultuur in eigen land op te bouwen.

De brouwerij levert vijf bieren:

Suave, een toegankelijk blond bier met 3,5% alcohol voor de dagelijkse dorst;

Een prachtig zwart bier, dat toepasselijk Negra heet en een complexe smaak heeft waarin ik tonen van eik en leer ontdekte, na een prettige zoete aanzet;

Een rode ale, Roja,  die aan de Argentijnse voorliefde voor zoetigheid is aangepast. Ik ben er niet zo kapot van.

Rubia, een goudgeel bier met een aangename fruitigheid met perzik en banaan. In de afdronk proefde ik ook gras en prei met wat grapefruittonen.

Tenslotte nog een prachtig zwaar bier met de waarschuwende naam Diablo. Oranjebruin van kleur, goed gehopt, met smaaktonen van tuttifrutti en citrusfruit, mariakaakjes en natuurlijk hop.

Wijnvaten

De brouwerij ligt aan de rand van het grootste wijngebied van Argentinië – de vijfde wijnproducent ter wereld – goed verscholen in de bergen van de Andes. Met de nabijheid van het wijngebied Mendoza bestaat er een ruime markt in oude wijnvaten. Trots laat Eduardo me een paar wijnvaten zien waarin hij als experiment zijn bier laat nagisten. Twee vaten, waar ooit Chardonnay in gerijpt heeft, bevatten nu een extra sterk gebrouwen Roja. Als Eduardo me door het bomgat laat ruiken komt er een vrij zoete biergeur los. In een vat Malbec rijpt zijn Negra tot een bier van wereldklasse. Trots klopt hij op twee vaten die hij binnenkort zal vullen. Dan constateert hij dat de duigen beginnen te wijken doordat de vaten te lang droog staan. Tijd om aan het werk te gaan. Helaas kan ik zijn houtgerijpte bieren niet proeven. Pas de helft van de twaalf maanden lagering zit erop.