De avonturen van Simon Dinkel

17 jun De avonturen van Simon Dinkel

[2013] Simon Dinkel, het klinkt als de naam van een onopvallende romanpersonage: een knorrige boekhouder of een middelmatige ambtenaar van het ministerie van bierbelasting. Een commies derde rang. In werkelijkheid is Simon Dinkel een soepel en goed doordrinkbaar speltbier van brouwerij Simon, de kleinste van de drie traditionele brouwerijen in Luxemburg. Een echt familiebedrijf dat zich moedig staande houdt in het geweld van de concurrentie. Nu is de biermarkt in Luxemburg toch al heel bijzonder. De biercultuur zelf lijkt eerder Duits dan Belgisch: een grote voorkeur voor pils, met af en toe een andere ondergistend biertype. Het is pas sinds kort dat de Luxemburgers zich realiseren dat zich aan de andere kant van de grens ook een bijzonder rijke biercultuur bevindt. Een viertal microbrouwerijen heeft zich inmiddels bij de grote drie bestaande brouwerijen gevoegd.

Marktleider Bofferding is honderd kilometer buiten het ministaatje misschien onbekend, maar binnen de grenzen van het land gedraagt het zich als het lokale Heineken. Het heeft zelfs dezelfde hippe groene uitstraling. Het is bijzonder dat zo’n klein landje, ingeklemd tussen gekende bierlanden als België en Duitsland, en een minder gekend bierland als Frankrijk, in staat is om zijn eigen biermerken in stand te houden. Natuurlijk zie je er buitenlandse bieren, maar Bofferding, Diekirch en in mindere mate Simon, domineren. Daarvan is alleen Diekirch in buitenlandse handen. De andere brouwerijen zijn nog trots Luxemburgs. Brasserie Nationale heet het moederbedrijf van Bofferding officieel, om het te onderscheiden van de Verenigde Luxemburgse Bierbrouwerijen waartoe Diekirch behoort. Achter de bijna staatsbedrijfachtige naam Brasserie Nationale gaat een familiebedrijf schuil dat zijn wortels terug kan tellen tot 1842. Naast het pils van Bofferding is Battin het bekendste merk. Onder die naam worden niet alleen een pils, maar sinds kort ook een witbier en een smakelijk exportbier op de markt gebracht.

Diekirch en het vrijwel ter ziele gegane Mousel zijn merken van ABInBev, het grootste brouwconcern ter wereld. Luxemburg moet een van de weinige markten ter wereld zijn, waar dit wereldconcern marktaandeel verliest aan een lokale concurrent, die steeds groter groeit. De kracht van de eigenwijze Luxemburgers blijkt daaruit dat het ze gelukt is om de brouwerij in het gelijknamige stadje Diekirch open te houden. Rekenmeesters in het Belgische Leuven hadden al lang een mooie besparing ingeboekt, maar buiten de eigenzinnige Luxemburgers gerekend.

Maar mijn hart gaat uit naar Simon. Om de ongewone, pretentieloze naam, de eenvoudige pretentieloze uitstraling, het feit dat ze de underdog zijn. Maar ook omdat het een familiebedrijf is dat nu in vijfde generatie geleid wordt door Betty Fontaine, een energieke dertiger die met frisse inspiratie het bedrijf naar nieuwe hoogte leidt. Een van de voorbeelden is Simon Dinkel. Een ongefilterd bier dat gebrouwen wordt met dertig procent spelt uit het nabijgelegen natuurgebied Haute Sûre.