Een onverwachte bierambassadeur

30 jun Een onverwachte bierambassadeur

[2012]  De stad Brussel fascineert me: aan de ene kant kosmopolitisch, aan de andere kant op en top Belgisch. Waar ter wereld vind je een Belgisch bierpaleis, gerund door een Iraniër in een wijk die in Afrika niet zou misstaan? Beermania ligt in de Brusselse wijk Matongé, op een steenworp van de Europese instituties. Het ene moment loop je tussen het grijs met das van Europese bureaucraten en als je de hoek omslaat waan je je in Afrika: kleurrijke mensen op straat, etalages met namaak slagtanden, vreemde groentes en zwoele stoffen. Plotseling sta je voor een raam met grote bierflessen. Beermania is het levenswerk van Nasser Eftekhari, die zijn tempel voor het Belgische bier al in 1983 oprichtte. Voorin is een schone winkel met een ruime selectie aan Belgische bieren te vinden. De selectie toont een sterke voorkeur voor de kleinere, soms onbekende brouwerijen. Als er al een nadeel te noemen is, dan is het dat de bieren stevig aan de prijs zijn – wellicht de prijs die je betaalt voor de mooie selectie. De echte troef is het proeflokaal achterin waar vrijwel alle bieren direct zijn te proeven. Op de kleine binnenplaats staan nog wat meer tafeltjes in de buitenlucht. Het is verbazend leeg en ik vraag waarom. “Ach weet u”, sombert Nasser, “ik ben buitenlander en dat ligt niet zo goed. Een Iraniër in Belgisch bier ligt niet voor de hand.” Deze meewarige noot doet niets af aan zijn vurige passie voor het Belgisch cultuurgoed.

We bestellen een Mea Culpa, een bier met tien ingrediënten dat door Nasser zelf is ontwikkeld. “Ik heb er twee jaar aan gewerkt”, vertelt hij, “en ik was nog vijf jaar doorgegaan, als mijn vrouw niet gezegd had dat het zo goed genoeg is”. Mea Culpa is een bijzonder smakelijk bier, met een relatief subtiel alcoholpercentage van 6,5%. Hoe we het ook proberen, Nasser weigert uit de doeken te doen wat de tien ingrediënten zijn. De kwaliteit van het bier wordt zelfs nog versterkt door het glas waarin Nasser het serveert. De steel van het glas loopt met een grote krul niet naar de onderkant van de kelk, maar naar het midden van de zijkant. De kelk lijkt in het luchtledige te zweven, terwijl de drinker het glas robuust als een pul kan vastgrijpen. “Ik kwam op het idee tijdens een dronken droom”, vertelt Nasser. Ik heb wat op papier gekliederd. Toen ik de volgende dag wakker werd realiseerde ik me ‘dit is geweldig.’ De glazen worden voor mij hand geblazen in Bohemen.” Nu zegt een populair gezegde dat goede wijn geen krans behoeft, maar het op zich zelf al geweldige Mea Culpa wordt in dit bijzondere glas helemaal een belevenis. Geen glas voor dronkemans braspartijen overigens, want de glazen kosten zo’n € 75 per stuk. Wie van het drinken uit een dergelijk kunstwerk klamme en trillende handen krijgt, kan beter opteren voor een van de vele andere bieren die Nasser koud heeft staan.