Spinnekopke

24 aug Spinnekopke

[2009]  Eén van de lekkerste plaatsen om in Brussel van bier aan tafel te genieten is estaminet ‘in ’t Spinnekopke’, op een kilometer van de Grote Markt aan het onopvallende Bloementuinplein. Over de naam het restaurant bestaat veel onduidelijkheid. Sommigen zeggen dat de naam een verbastering is van pikehond, de gestolen hond. Anderen menen dat het slaat op een bijzonder stukje vlees van het rund. Bijzonder smakelijk, maar bijna niet te verkrijgen.

Hoewel het Spinnekopje net buiten de toeristische route ligt, wat verscholen aan een saai, slecht verlicht pleintje, is het er binnen vrijwel altijd druk. Het restaurant bestaat al sinds 1762, en dat geeft het interieur een intieme sfeer. Het restraurant bestaat uit drie afzonderlijke ruimtes met lage balkenplafonds. Het is een kruipdoor sluipdoor om van de ene ruimte in de andere te komen. Wankele tafels staan op scheve vloeren. De bediening straalt diezelfde sfeer van vroeger uit. Wit overhemd, zwart vestje en vanzelfsprekend een witte sloof voor. De bediening heeft die humeurige gehaastheid die je vaker in de grote stad ziet. Ze lopen zich het vuur uit te sloffen om alle tafels te bedienen.

Smikkelaars en lekkerbekken weten de weg naar het restaurant bijna blind te vinden. Daaronder veel Brusselaars, maar ook opvallend veel buitenlanders. Als je hier zit, voel je dat je in de smeltkroeg van Europa zit. Aan de tafeltjes wordt moeiteloos geswitcht tussen het Vlaams, Frans, Engels, Hongaars of  Spaans. De kaart is gelukkig onvervalst Bourgondisch Belgisch. De gerechten zijn in het plat Brussels aangegeven. Op de uitgebreide kaart staan veel gerechten die met bier bereid zijn. Zo vind je er St.Jacques Schelpe mi Trapiste van Rochefort, Konaain mè Geuze, Afrikons Hoen mi Framboise Bee, Mossele mi Bee van Maredsous en nog veel meer. Vooral de St Jacobsschelpen in een roomsaus van Rochefort trappistenbier zijn niet te versmaden. Met een Tripel Karmeliet als begeleiding is dit een voortreffelijke combinatie, waar je je vingers bij aflikt. Het staat als voorgerecht op de kaart, maar ik zou het zo als hoofdgerecht willen eten. Typisch een bier voor de streek rond Brussel is Geuze, en konijn in Geuze is dan ook een lokale klassieker. Maar Youp van ’t Hek heeft niet alleen mijn dorst voor Buckler gelest, met z’n kerstlied Flappie heeft hij ook mijn honger voor konijn gestild. Gelukkig staan er ook Ballekes mè Geuze op het menu. In een stomend braadpannetje komen loeihete gehaktballetjes op tafel. De ober schept er drie op, met een royale schep biersaus en zet het pannetje met afgesloten deksel op m’n tafel. Er is ruim voldoende voor een tweede bord. De Geuze geeft een friszure opwekkende smaak aan het vlees. De keuze voor een begeleidend bier is snel gemaakt. Dat moet een geuze zijn, een ander bier gaat conflicteren. De echte bier-affectionado kan zijn diner afsluiten met drie bolletjes bierijs: Kriek, Betchard (Blonde) en à la Maredsous. Vooral het kriekenijs is heerlijk fris en een verkwikkende afsluiting van de maaltijd.