09 jul Taakawa
[2007] Soms kom je een bier tegen dat een bijzonder verhaal te vertellen heeft. Taakawa is zo’n bier.
Het brouwproces wijkt niet af van het gebruikelijke. De basis voor het bier is gerst en water uit de Rangitiki-vallei op het Noorder Eiland, een mythische plaats voor de Maori. Smith en Burney noemen hun brouwerij Waituna, naar de rivier die door de vallei stroomt. Inmiddels hebben zij het brouwen overgelaten aan een brouwerij in Auckland, die in staat is het bier in veel grotere hoeveelheden te produceren, waardoor wordt export mogelijk wordt. Smith en Burney zien Taakawa als een mooie manier om het culturele erfgoed van de trotse Maori uit te dragen. Omdat te onderstrepen noemen ze hun bier “indigenous ale of Aotearoa”. Aotearoa is de Maori naam voor Nieuw Zeeland en betekent zoveel als ‘het land van de lange witte wolk’.
De smaak
Een mooi verhaal is leuk, maar uiteindelijk gaat het toch om de smaak van het bier. De makers van Taakawa adviseren om Taakawa direct uit de fles te drinken. Dat maakt mij achterdochtig. Wanneer je uit de fles drinkt, kun je minder goed proeven. Afwijkende smaken blijven daarvoor verborgen. Wie wel eens Corona heeft gedronken uit een glas, weet wat ik bedoel.
Als je Taakawa in een glas uitschenkt, valt op dat er nauwelijks een schuimkraag ontstaat. De paar grote bellen spatten al snel uit elkaar. Het bier heeft geen uitgesproken geur. De smaak van het bier is moutig en bloemetjes-achtig. Ook proef je iets van gras. Het bier is heel fris en heeft een droge afdronk. Opvallend is de grote hoeveelheid koolzuur. Taakawa geeft je snel een opgeblazen gevoel. Eén bier is lekker, maar een tweede is al snel teveel. En dat is jammer, want daardoor is bij Taakawa het verhaal beter dan het bier.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.