Bier van decennium twee

31 dec Bier van decennium twee

[2019] Met een schok realiseer ik me dat het niet alleen het einde is van het jaar, maar ook van het decennium. Tien jaar geleden schreef ik een blog over het bier van het eerste decennium van deze eeuw. Hoewel, bier, het onderwerp was de thuistap. Laat ik het dichterlijke vrijheid noemen. Het bier van het tweede decennium laat zich makkelijker kiezen. Dat moet IPA zijn.

IPA werd in 2007 door Bier&cO op de vakbeurs Horecava voor de Nederlands horeca geïntroduceerd. Rick Kempen schreef er in My Life with Beer een mooi verhaal over. Niemand die ook maar een stuiver gaf voor dit bittere bier dat onder craft brewers in Amerika mateloos populair was geworden. Fastforward naar 2020 en IPA is niet meer weg te denken van de bierkaart in Nederlandse café’s. Het biertype is inmiddels uitgegroeid tot een hele familie. Na de IPA kwam de Double IPA, Imperial IPA en zelfs de Triple IPA, een hopbom waarna zelfs rijstwafels naar hop gaan smaken. De session IPA gaat juist de andere kant op: lager in alcohol om het bier beter doordrinkbaar te maken. De alcoholvrije IPA’s zijn een hit in het schap alcholholvrij bier.

Verschillende gebieden claimen hun eigen IPA. De Amerikaanse IPA gaat Westcoast IPA heten omdat ze gearomatiseerd is met hopsoorten uit het westen van de VS. Britten vindt het bier opnieuw uit met Engelse hop, de IPA is terug op honk, waar het ooit begonnen is. Maar er bestaan ook versies met Duitse, Nieuw-Zeelandse of zelfs Franse hop. Als er in India hop zou groeien zou er ongetwijfeld ook een I²PA op de markt zijn.

Het bier leent zich uitstekend om er single hop versies mee te maken, die de eigenschappen van ieder hopras uitvergroten. De brouwer kan ook met z’n mout spelen. Er ontstaan Dark IPA’s, tegenwoordig soms Cascadian IPA genoemd omdat een dark pale ale wat vreemd klinkt. White IPA combineert doordrinkbaarheid van tarwebieren met het aroma van de hop. Er ontstaan SMASH bieren, single malt, single hop. Het aantal combinaties is daarmee bijna oneindig. Belgen maken IPA met hun eigen Belgische gisten, waardoor hop niet alleen tegenspel krijgt van de mout, maar ook van gistaroma’s.

In een goede IPA is het aroma minstens net zo belangrijk als de bitterheid. Sterker nog, die bitterheid stoot veel mensen af. Vandaar dat de hopgift steeds later gedaan wordt waardoor er aromatische bieren ontstaan die nog maar heel weinig bitterheid hebben. NEIPA (Nieuw England IPA) is troebel van uitstraling en uitgesproken fruitig. Er ontstaan allerlei versies met toegevoegd fruit: mango of sinaasappel en versies met verschillende kruiden en bloesems. Vooral die met jasmijn kan me bekoren. Er ontstaat een beendroge Brut IPA. Op het Nederlands Bierproeffestival van afgelopen mei was de strawberry milkshake IPA van brouwerij Kompaan een grote hit. Compleet met rietje.

In Nederland mag brouwerij ’t Uiltje zich ongetwijfeld de koning van de IPA noemen. Bij de Dutch Beer Challenge wint ze steevast de meeste medailles in die categorie. Maar ook Mooie Nel van Jopen is uitgegroeid tot icoon. De grote brouwerijen hebben inmiddels de kracht van IPA ontdekt. Brand IPA is inmiddels de meest verkochte Nederlandse IPA geworden. Het bier is toegankelijk, niet zo uitgesproken als de meeste. Aan het eind van het decennium is IPA in al zijn vormen mainstream geworden.