Bockbier ontknoping

30 sep Bockbier ontknoping

[2012] Vijf jaar lang heb ik naar deze dag uitgekeken. Vol verwachting gewacht en soms gesmacht. Vandaag is het zo ver. Vijf jaar geleden kocht ik een doos met zes grote flessen La Trappe Bockbier, het enige bockbier dat in een trappistenklooster gebrouwen wordt. Ik nam me voor om ieder jaar steeds één fles te proeven, om de smaakontwikkeling over de jaren te kunnen volgen. Ieder jaar maar één fles. En hoe lekker die ene fles ook zou smaken, een tweede uit de doos mocht ik dat jaar niet meer opentrekken.

Maar vanavond, aan de vooravond van het bockbierseizoen 2012 is het zover. De bockbier ontknoping is een feit. Blijft dit bier vijf jaar goed, en hoe ontwikkelt de smaak zich? Die vraag kan ik zodadelijk beantwoorden. De monniken zelf zijn voorzichtig. Zij adviseren het bier bij voorkeur voor september 2010 te drinken. Maar iedere bierkenner weet dat een wat zwaarder bovengistend donker bier best tegen een stootje kan.

Voorzichtig klap ik het ijzerdraadje uit en draai het voorzichtig los. Eén hand op de kurk om eventueel uitbundig losspringen de kop in te drukken. Dat is niet nodig. Het is nog behoorlijk wrikken en draaien om de kurk en de fles na een gelukkig huwelijk van vijf jaar van elkaar te scheiden. De kurk zal toch niet breken? Gelukkig, dat doet hij niet. Met een opwekkende ‘plop’ houd ik de kurk in mijn ene, en de fles in mijn andere hand. Ik ruik aan de kurk zoals ik sommeliers zie doen. Het ruikt wat zoetig, en naar bos. 26/07 staat erop, een verwijzing naar week 26 in 2007 toen de kurk op de fles ging?

Ik schenk het bier voorzichtig in mijn glas. Het maakt een geruststellend bruisend geluid, en er vormt zich een mooie schuimkraag. Het bier heeft een diepe roodbruine kleur, waar het licht diffuus doorheen valt. De neus laat niet veel los: wat herfstig en iets van laurier. En dan de eerste slok. Wat heb ik hier naar uit gezien! Direct valt de subtiele mousse van het bier op. (Dat woord ‘mousse’ heb ik van champagnedrinkers geleerd, dat klinkt toch beter dan ‘belletjes’). Het bier ziet nog vol bruisend leven, maar van kleine subtiele belletjes. En dan de smaak, wat heerlijk! Het bier is fluweelzacht. Ik heb associaties van caramel en morilles, een smaak die later uitvloeit naar tabak en laurier. Het doet me zelfs aan een stevige whisky denken, maar dan zonder het branderige van de alcohol. Is het bier belegen? Nee, niet echt – ik had het bier nog wel een jaar langer kunnen laten liggen. Je merkt wel dat het een oudere dame is. De zoete moutigheid die ik vijf jaar geleden proefde is verdwenen en vervangen door de volle rijpe tonen alsof het bier op eikenhouten fusten heeft gelegen. Wat een feest om bij de haard met vrienden langzaam van te genieten.