EBCU seminar

02 mei EBCU seminar

[2025] Afgelopen week mocht ik een seminar modereren dat georganiseerd was door de European Beer Consumers Union EBCU. Alleen al de locatie is bijzonder: het Europese kantoor van Cia. Dat is niet de Amerikaanse inlichtingendienst, maar de confederatie van Italiaanse agrariërs. Nu vind ik het al opvallend dat die een eigen lobbykantoor in Brussel hebben, maar helemaal leuk is dat de Italiaanse craftbrouwerijen lid van die confederatie zijn. Het toont aan hoe in de Italianen craftbier echt als een landbouwproduct en levensmiddel beschouwen. En terecht! Desondanks zie ik in ons land CRAFT nog niet direct lid worden van LTO Nederland. Het zou wel mooi zijn.

De bijeenkomst heeft een lange en veelomvattende titel meegekregen: ‘Rising costs, rising expectations: beer consumer trends: environment, transparency, well being’. Het is genoeg gesprekstof om een week mee te vullen, maar we hebben maar twee uur. Alessandra de Santis (hoofd van het Europese kantoor van Cia), Julia Leferman (secretaris-generaal van de Brewers of Europe), Yu Mey Kwee (secretaris van CRAFT) en André Brunnsberg (voorzitter EBCU) vormen het panel. Natuurlijk gaat de discussie over de uitdagende biermarkt. Voor de kleinere brouwerijen speelt de handelsdiscussie met de Verenigde Staten gelukkig niet zo’n grote rol. Er is buiten dat al genoeg tegenwind. Vooral de horeca heeft het zwaar. Toch neemt de diversiteit van bieren en het aantal brouwerijen nog steeds toe, aldus Leferman. De markt voor bieren die nauwelijks alcohol bevatten groeit helemaal snel. Ik noem dat gala-bieren (geen alcohol, laag alcohol).

Veel aandacht is er voor openheid richting de consument. En dan vooral wat betreft de ingrediënten van bier en waar en door wie het bier gebrouwen wordt. Over het eerste bestaat overeenstemming. Brewers of Europe roept haar leden al jaren op om vrijwillig de ingrediënten op het etiket te zetten. Er is immers niets te verbergen en bier is een natuurproduct (of zou dat moeten zijn). Brunnsberg zou het liefst ook nog de verwerkingsvorm van de hop en de hopvariëteiten vermeld zien en het biertype. Opvallend genoeg plaatst hij vraagtekens bij de term ‘lokaal’. Vaak komt de gerst vanuit een ander Europees land en de hop soms nog van veel verder weg. Alleen het water en de brouwer zijn echt lokaal.

Het vermelden van waar het bier gebrouwen is en door wie roept meer discussie op. Leferman laat dat bij het initiatief van de merkhouder. Kwee gaat een paar stappen verder. Zij spreekt over de ‘illusion of choice’. Je denkt dat er veel verschillende bieren verkrijgbaar zijn, maar ze blijken allemaal tot hetzelfde concern te horen. Daarom pleit ze ervoor om niet alleen de brouwer op het etiket te vermelden, maar ook de uiteindelijke eigenaar.  Dat is helemaal interessant bij private labels, waarvan er weinig fans in de zaal aanwezig waren.

Welbevinden is een ander belangrijk thema. Het lijkt erop alsof de negatieve aspecten van alcoholconsumptie steeds meer aandacht krijgen, terwijl het onverantwoorde alcoholgebruik over de hele linie daalt. We dreigen ons blind te staren op de risico’s, terwijl de positieve punten, zeker ook op sociaal vlak, volledig onderbelicht blijven. Blijkbaar vinden we het te vanzelfsprekend: een pintje met elkaar drinken is onderdeel van onze Europese cultuur. Het houdt ons samen. Misschien moeten we daar toch eens een schemerlampje bij zetten om dat aspect in het licht te zetten. Het kan ook de worstelende horeca helpen.