Indianenverhalen

04 jul Indianenverhalen

[2017] Het stormachtige succes van microbrouwerijen heeft een grote invloed op de teelt van hop. Niet alleen gebruiken microbrouwerijen veel meer hop dan traditionele pilsbrouwerijen, ook de soort hop is anders. Bij voorkeur gebruiken ‘craft brewers’ aromatische Amerikaanse hopsoorten met een kenmerkende citrusachtige aroma, soms met een hint van dennengeur. Waar traditioneel het zwaartepunt van de hopteelt lag in Beieren en Bohemen, is ineens de Amerikaanse Yakima Valley het walhalla van de hop geworden. Het succes van IPA en pale ale zorgt ervoor dat telers ervoor kiezen om de traditionele bitterhopplanten in hoog tempo te vervangen door nieuwe aromahopsoorten die veel meer geld opbrengen.

Yakima ligt in het midden van de Noordwestelijke staat Washington. Het gebied produceert driekwart van alle hop in de VS. Bijna de helft daarvan gaat naar ‘non major brewers’ zoals het uitgedrukt wordt. Die gebruiken ongeveer tien keer zoveel hop per liter bier als de traditionele pilsbrouwers. Overigens staat de vallei ook vol met appelbomen (voor bijvoorbeeld cider!) en kent het een opkomend wijngebied. Kortom, de gastronomisch ingestelde mens komt er prima aan z’n trekken. Dat er in de Yakima valley zo’n succesvolle landbouw mogelijk is, mag overigens een wonder heten. Het gebied is droog als een woestijn. De vallei ligt in een soort regenschaduw achter de bergrug van de Cascades. Landbouw is alleen mogelijk dankzij een uitgebreid systeem van irrigatie. Er loopt een messcherpe lijn tussen de kale en dorre heuvels en de landbouwgrond er tussenin. De omvang van de hopakkers laten zich niet vergelijken met die in Europa. Zo ver het oog reikt staan er hele wouden van palen en draden om de hop aan te laten groeien. Overal liggen stapels palen langs de weg om die oppervlakte nog verder toe te laten nemen. Het merendeel van de hopakkers ligt in het reservaat van de Yakama indianen. ‘Tribal laws strictly enforced’, staat er als je Yakama nation binnenrijd. Ik krijg visioenen van Winnitou, Old Shatterhand, Lucky Luke en ben bang voor mijn scalp.

Het valt allemaal reuze mee. Sterker nog, op dat bordje na is er weinig dat doet denken aan het Wilde Westen. Of het moet fort Simcoe zijn. Grappig om de namen van hopsoorten nu ineens als geografische plekken tegen te komen. Lange stoffige wegen lopen langs boomgaarden en hopplantages. Toppenish heeft de uitstraling van een oude cowboystad: lage houten gebouwen aan brede straten. Er is zelfs een hopmuseum, dat van mei tot september geopend. is. Veel van het werk op het land wordt gedaan door Mexicaanse immigranten. Je hoort op straat bijna net zo vaak Spaans als Engels.

Yakima stad is het centrum van alle economische activiteit. Een saaie stad met een eindeloze reeks motels langs een vierbaans weg, waar auto’s van stoplicht naar stoplicht kruipen. Hop is de enige reden om hier heen te gaan. En vooral in de tijd net na de oogst. Lokale traditie is om een bier te brouwen met verse hop, zo van het land. Fresh hopped bier, met alle stuivende aroma’s van de hop is ongeveer een maand lang verkrijgbaar – het ultieme seizoensproduct. De hop moet binnen een dag na de pluk in de brouwketel liggen om al het goeds van het land te behouden. In de eerste week van oktober wordt er zelfs een bierfestival georganiseerd met alleen maar vers gehopte bieren.

(Wie zelf meer wil ontdekken kan dat doen via de hoptour van RMI Analytics)