De melkbier is niet meer

11 apr De melkbier is niet meer

[2011]  Afgelopen zaterdag overleed Pierre Celis, een van de grootste brouwers van onze tijd. Zijn naam mag dan niet erg bekend zijn bij een groot publiek, het bier dat hij groot maakte is dat wel.

Dat we nu op een terras kunnen genieten van een witbiertje is te danken aan de inspiratie van één enkele man. Het is de melkboer van het Vlaamse dorpje Hoegaarden. Van oudsher staat Hoegaarden bekend om zijn frisse tarwebieren naar lokaal recept. Het dorpje kende vele tientallen brouwerijen. In 1957 sluit de brouwer van Tomsin, het laatste bedrijf dat dit biertype nog maakte, definitief de deuren. De vlaggen hingen in heel het dorp halfstok. In de jaren die verstreken stoorde Pierre Celis, de lokale melkboer, zich meer en meer aan het gemis dat de sluiting van Tomsin had veroorzaakt. In 1966 besluit hij naar oud recept het Hoegaards bier nieuw leven in te blazen. Met wijnvaten en melkbussen produceert hij enkele honderden liters per jaar. Zijn bier blijkt een regelrechte hit. In de jaren tachtig groeit de afzet bijna buiten controle totdat in 1985 het noodlot toeslaat. De brouwerij brandt af. Samen met het Belgische brouwerijconcern Interbrew bouwt Celis het bedrijf opnieuw op. Interbrew maakt het witbier Hoegaarden nog groter en bekender, ook in de buurlanden Nederland en Frankrijk. Onder invloed van het succes ondergaat het bier echter wel een subtiele verandering van smaak.

En nu dat Interbrew een van de bouwstenen is van ‘s werelds grootste bierconcern AB InBev, is de groei van Hoegaarden zelfs een wereldwijd fenomeen. Succes kent vele volgers. Inmiddels zijn er vele klonen van Hoegaarden op de markt verschenen. Heineken kwam in 1988 met Wieckse Witte, en vele brouwerijen volgden. Vrijwel ieder café in Nederland of België heeft een witbier op tap. In de zomer is het een vaste waarde.

Op zijn vijfenzestigste verlaat Celis België om in Texas zijn stunt te herhalen. Hij start opnieuw een eigen brouwerij waar hij naar orgineel recept witbier brouwde. Het krijgt de naam Celis White mee. En weer wordt het bier een succes. Zozeer zelfs dat een Belgische brouwerij dit van oorsprong Belgische Amerikaanse bier weer in Vlaanderen brouwt. Het oude bier van Hoegaarden is voor de tweede keer herboren.

Maar evenveel keren blijkt er noodlot te schuilen in de successen van Celis. Verkocht hij zijn eerste brouwerij aan Interbrew, de tweede brouwerij verkocht hij aan brouwgigant Miller. Beide bedrijven besloten de oorspronkelijke brouwerij te sluiten en de bierproductie over te plaatsen. Dat lijkt eenvoudiger dan het lijkt. Brouwgigant ABInBev ondervindt het aan den lijve. Ondanks een massale volksopstand dooft het bedrijf in 2006 de vuren onder de brouwketels van Hoegaarden om de productie over te brengen naar Jupille. Maar hoe ze het ook probeerden, het lukt niet om daar Hoegaarden te brouwen van de juiste kwaliteit.  Een jaar later besluit de ABInBev de productie terug te brengen naar de plek waar het thuishoort: Hoegaarden.