Suriname rivier van Bier

05 jul Suriname rivier van Bier

[2019] Vorig jaar publiceerde ik mijn boek ‘Rivier van Bier’ over de biercultuur aan de Maas. Inmiddels heb ik de handschoen opgepakt om ook de Rijn onder handen te nemen. Het boek over de Maas heeft me tien jaar gekost en de Rijn is twee keer zo lang…. Het zal nog even duren totdat het volgende boek het levenslicht ziet.

Dat geeft ruimte om ook korte berichtjes te schrijven over andere rivieren van bier. Bijvoorbeeld de Suriname rivier, de levensader van het land Suriname. Op haar eigen manier is de Suriname rivier een rivier van bier. Dat is niet in de laatste plaats omdat over deze rivier de mout wordt aangevoerd waarmee de enige brouwerij van het land, de Surinaamse Bierbrouwerij, haar iconische Parbobier brouwt. Er is geen inheemse brouwcultuur. Het oerwoud laat geen ruimte voor de verbouw van sorghum of maïs. Wel zijn er in de kustgebieden wat rijstplantages. Een klein deel van deze rijst wordt gebruikt voor Parbo, het kostbaarste ingrediënt van het bier. Van alleen van rijst is het lastig bier brouwen. Daarom is de mout en hop uit Europa nodig.

De echte manier om een Parbo te schenken is uit een Djogo, een grote bruine glazen literfles, die de vorm heeft van een oude vliegtuigbom. Hij wordt geserveerd in een ijsemmer met twee of meer glaasjes. Een Djogo is gemaakt om te delen. Een van de mooiste plaatsen om ervan te genieten is aan de Waterkant in Paramaribo, waar openlucht eet- en drinkstalletjes staan aan de oever van de rivier. Op de achtergrond kijken oude koloniale huizen al eeuwen mee hoe hier van bier genoten wordt. Het mooie is dat de bierhuizen aan de rivier met de hand geschilderd zijn in de kleuren van Parbo. Dat er tralies voor de balie staan geeft aan dat het hier soms aardig ruig aan toe kan gaan.

Vanuit Paramaribo loopt een weg evenwijdig aan de rivier het binnenland in. In Adjoni houdt de weg letterlijk op. Adjoni ademt de sfeer van een grensplaatsje. Veel gedoe en gesleep met bagage. Wie verder wil, zal moeten overstappen op een korjaal, om over de rivier zelf de reis voort te zetten. Er zijn een paar kroegjes en de onvermijdelijke Chinese supermarkt. Stico’s bar, restaurant en sportcafé is de laatste kroeg langs de weg. Het parborood geverfde terras steekt deels de rivier in.

De tocht stroomopwaarts per korjaal is spectaculair, zeker in de sula’s (stroomversnellingen) waar de stuurman rakelings langs de stenen scheert. Soms moet hij z’n buitenboordmotor zelfs even uit het water kantelen, zo ondiep is het. In Nieuw Aurora staat misschien wel de meest gefotografeerde Parbobar. Trots staat het terras, met grote letters Parbo Bier als een controletoren naast de plaatselijke sula.

Ook het dorpje Dan, een uurtje verder varen, heeft een kroegje waar de lokalen kunnen ‘parboreren’. Naast het hutje waarin het lokale winkeltje zich bevindt, staan twee enorme manshoge geluidsboxen. Onder de veranda staat een tafelvoetbalspel. Op het stoffige pleintje ervoor doen een paar boomstronken dienst als krukje. Een leeg krat is het tafeltje. Misschien ziet het er niet zo spectaculair uit als Nieuw Aurora of Paramaribo, maar het bier smaakt hier net zo goed. En dankzij de innovatieve koeling, die is aangepast aan de generator die het dorp van stroom voorziet, is het bier nog koud ook.