Hey Joe

07 dec Hey Joe

[2019] Dat mensen lange reizen maken wist ik. Maar brouwketels doen dat ook. Aan het begin van de craftbierrevolutie in de VS was de enige manier om enigszins goedkoop aan een brouwketel te komen om een oude over te nemen. Goedkope Chinese brouwhuizen bestonden nog niet. Amerikaanse iconen als Anderson Valley en Anchor Steam hebben daarom een bijna antiek brouwhuis dat ooit in Duitsland dienst deed.

Die traditie om oude brouwketels een tweede leven te geven bestaat nog steeds. Onlangs kwam ik er één tegen op een wel heel onverwachte plaats: Franschhoek, midden in het wijngebied van Zuid Afrika. Tussen de wijnhuizen is daar een gloednieuwe bierkathedraal verschenen, compleet met glas-in-lood ramen (en een groot terras). Gavin Magrath, een verwoed thuisbrouwer, heeft er zijn droom waar gemaakt door op een verlaten boerderij een tempel te bouwen voor de Belgische biercultuur. Op niets werd bespaard. De brouwerij en de taproom van Hey Joe zien er schitterend uit. In een land waar pilsners, lagers en andere Duits georiënteerde bieren domineren besloot Gavin het helemaal anders aan te pakken: Belgische bieren in een Afrikaans jasje. De gebouwen en de installatie zijn brandnieuw met één uitzondering: de koperen brouwketels. Die zijn gebouwd in 1961 en afkomstig van brouwerij De Halve Maan in Brugge. Ze zijn prachtig gerestaureerd en weer in volle glorie hersteld. Vanuit de taproom kun je het glimmend koper zien staan. Het is geen sierkoper, dat een roestvrijstalen brouwhuis verbergt, nee, dit is het echte werk: gewoon een koperen ketel. Het lijkt alsof een stukje Belgische ziel is meegekomen met de ketels, want de blond, dubbel, witbier en saison zijn heerlijk. Het zal ongetwijfeld ook te maken hebben met de Dingemans mout die speciaal geïmporteerd wordt.

Maar de grootste lof komt toe aan de jonge brouwster Anja van Zyl, die de ziel van de ketels weer tot volle wasdom weet te brengen. Gelukkig realiseerde Gavin zich dat om zo’n brouwerij te runnen zijn thuisbrouwervaring niet genoeg zou zijn. Hij wist Anja te strikken om hoofdbrouwer te worden. Een gouden greep, want al enkele maanden na de opening in februari werden de eerste prijzen binnengesleept. Bijna liefkozend praat Anja over haar brouwinstallatie en de bieren die ze maakt. Onlangs is ze begonnen met een serie “into the wild” waarbij ze een vleugje Afrika aan de Belgische bieren probeert toe te voegen. Als eerste kwam onlangs een lavendelsaison op de markt. Een vrij zoete saison met lavendelbloesem van een nabijgelegen kwekerij en echte lavendelhoning. Een moedige keuze, want teveel lavendel kan al snel tegen gaan staan. Maar dit bier is een meesterwerkje, iets zoet wellicht, maar wel prachtig in balans. Aan ideeën voor een vervolg heeft Anja geen gebrek. Een witte IPA met Afrikaanse hop moet het volgende bier worden. En achter in de brouwerij staat een koelschip klaar om ooit bieren van spontane gisting te gaan brouwen. Ook staat een koude kamer op het verlanglijstje. Koude kamer zul je denken? Ja, een koude kamer. Voor nagisting op fles heb je in België een warme kamer nodig. Maar in Afrika is het zo warm, dat je de temperatuur eigenlijk wat terug moet brengen om de nagisting rustig te laten verlopen. Zo brengt Afrika wat uitdagingen voor die Belgische ziel. Maar een ding is zeker. Bij Anja is die Belgische ziel in meer dan goede handen.